نان آوری و سنت‌ها
تاریخ انتشار: ۳۱ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۵۷۶۳۷۲
ایسنا/قم ما را چه شده که گاهی به قول قدیمی‌ها حتی از یک پول سیاه هم نمی‌گذریم و از خود نمی‌پرسیم منشأ آن کجاست؟ حلال است یا حرام؟ آیا باید گرفت یا بهتر است احتیاط کرد و آن را وارد پول و اموال خود نکرد.
به گزارش ایسنا، هدی سادات چاوشی در یادداشتی که در اختیار ایسنای قم قرارداده آورده است:
روزگاری نه چندان دور -و قطعا نه آنقدر که دیگر به خاطر خیلی از آدم‌ها نیاید- فرزندان و ساکنان این سرزمین اهورایی، چه زن و چه مرد، چقدر بر چگونگی گذران زندگی روزمره خود و به‌ویژه آنچه را "نان آوری" می‌خواندند، دقت و توجه و تاکید داشتند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
آدمیان چقدر برایشان مهم بود که از کجا و کدام منبع رزق و روزی می‌آورند و چگونه شکم خود و همسر و فرزندانشان و به‌عبارتی چند سر عائله خود را سیر می‌کنند.
چقدر برایشان مهم بود از چه کسی اعم از حقیقی و حقوقی پول می‌گیرند و دستمزد و حقوقشان بابت چه کار و چه وظیفه و چه خدمت یا خدماتی است.
چقدر برایشان اهمیت داشت منشأ تولید این پول کیست و کجاست و چیست؟
چقدر برایشان مهم بود پولی را که به دست می‌آوردند باید حلالش خوانند یا حرام و نیز آنکه پول را می‌دهد حلال و حرام را می‌شناسد یا خیر و به عبارت دیگر حرام‌خور است یا حلال‌خور.
آنان چقدر به پاکی و برکت داشتن پول و درآمد و لقمه‌های نان سفره‌شان دقت داشتند و این نه نمایش بود و نه ریا و تزویر، بلکه برایشان دغدغه‌ای بزرگ بود، پیش و بیش از هر دغدغه دیگری.
کاسب بلافاصله پس از اولین پولی که صبح اول وقت از مشتری می‌گرفت و به آن "دشت اول" می‌گفت، بلافاصله دست به آسمان می‌برد و خاضعانه و ملتمسانه دعا می‌کرد که آن دشت برای خود و خانواده و کسب‌اش برکت داشته باشد. دعا می‌کرد که آن پول خرج دوا و درمان نشود بلکه به شادی خرج شود و موجب سعادت باشد.
چقدر آدمیان به همدیگر می‌گفتند از این پولی که از یکدیگر می‌گیرند یا می‌دهند راضی هستند یا نه و یک وقت مدیون یکدیگر نشوند زیر دین دیگری نماندن چقدر مهم بود.
از زیر دین دیگری بیرون آمدن هم چقدر برای آدمیان این سرزمین اهمیت داشت. لقمه و نان حرام به خانه و سر سفره نبردن چقدر مهم بود؛ مهم‌تر از هر امر دیگری.
اگر دعوت می‌شدند به سفره‌ای چقدر با خود حساب و کتاب می‌کردند که آیا بروند یا نروند و آیا صحیح است نان و نمکی از آن سفره به دهان ببرند یا خیر و جانب احتیاط بگیرند.
چقدر این آدمیان تهیه و تامین نان شرافتمندانه را مهم و اساسی می‌دانستند لذا هر کاری را نمی‌پذیرفتند و تن به هر خواهش و امری نمی‌دادند حتی اگر محتاج نان و قوت روزشان بودند.
هنوز برخی از آن آدمیان در همین اطراف، در کوچه‌ها و محله‌های ما نفس می‌کشند و زندگی می‌کنند. اما باید پرسیدکه واقعا چه رخ داده است که فرهنگ و رفتار و منش و مسلک این آدم‌ها امروز کمرنگ شده و کمتر به کار گرفته میشود، کمتر از آن سنت‌ها و کردارها سراغ می‌گیریم.
چه اتفاقی افتاده است که امروز خیلی‌ها حساسیت و دقت‌های خود را در این امور از دست داده‌اند؟
چه اتفاقی افتاده است که دست‌ها و دهان‌ها و دل‌ها این‌قدر فراموش‌کار و حریص شده‌اند و بنیان‌ها و پایه‌ها و قوانین همیشگی پایدارنده خوشبختی و رستگاری مورد غفلت واقع شده است؟
دیگر کسی از دیگری نمی‌پرسد آیا از کارش یا پولی که می‌دهد یا می‌گیرد راضی هست یانه؟
دیگر کمتر می‌شنویم آدم‌ها به یکدیگر بگویند "خدا وکیلی" و خدا را شاهد کسب و کار و معاملات و خرید و فروش‌های خود بگیرند و چون نام خدا به میان آمد حیا و احسان کنند و از نفع بیشتر درگذرند و به یکدیگر نیکی کنند و لطف.
مگر قرار است آدمیان در نهایت چند سال عمر کنند، ۱۰۰ سال یا کمی بیشتر_ البته هیچ‌کس اطلاعی از زمان مرگ خود ندارد_ ولی این زندگی را چرا این‌طور می‌گذرانیم.
مگر در کلام و ظواهر مدعی نیستیم که باید به حلال و حرام توجه کرد و قائل نیستیم به اینکه خداوند بر کسب و کارمان حاضر و ناظر است، مگر با گفتن بسم‌الله و ذکرهایی که طی صدها سال فرا گرفته‌ایم، کار را شروع نمی‌کنیم، اما چه شده که به عمق کلمات و اذکار نمی‌اندیشیم و غور نمی‌کنیم.
مگر روزی را از آن خداوند و درگاه ربوبیت و کرامت حق تعالی نمی‌دانیم و «وَاللَّهُ خَیْرُ الرَّازِقِینَ» را باور نداریم. در فراز سوم از اسامی خدای سبحان در دعای جوشن کبیر نمی‌خوانیم: «یَا خَیْرَ الرَّازِقِین»، مگر نمی‌خوانیم: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَأْکُلُوا أَمْوَالَکُمْ بَیْنَکُمْ بِالْبَاطِلِ؛ ای اهل ایمان، مال یکدیگر را به ناحق مخورید» پس چرا حق دیگری را کامل و درست و به موقع پرداخت نمی‌کنیم؟
ما را چه شده که گاهی به قول قدیمی‌ها حتی از یک پول سیاه هم نمی‌گذریم و از خود نمی‌پرسیم منشأ آن کجاست؟ حلال است یا حرام؟ آیا باید گرفت یا بهتر است احتیاط کرد و آن را وارد پول و اموال خود نکرد.
چرا برخی آدم‌ها چگونگی نان در آوردن خود را از دین و مذهب‌شان جدا کردهاند؟ دین‌شان در کسب و کارشان حضور ندارد، چرا؟ آیا نباید در هر وضع و شرطی برکت و انسانیت و معاد و اخلاق برایمان مهم باشد؟ مشارکت و احسان اجتماعی مهم نیست؟ این‌ها و عدم رعایت حقوق دیگران ظلم نیست؟
در ما چه اتفاقی افتاده است؟ آیا نباید مرور کنیم این بیت از مولانا جلال‌الدین محمدبن سلطان العلما را که در دفتر دوم خود می‌فرماید: «گر شود عالم پر از خون مال مال
کی خورد بنده خدا الا حلال»؟
خوب است حالا که دارد ماه مبارک تمام میشود بازنگری‌هایی هم در کردارها و نگرش‌ها و پندارها و گفتارهایمان صورت دهیم و به برخی سنت‌های زیبا و پرمعنای گذشته دوباره بادقت نگاه کنیم. بر آنها متمرکز شویم شاید آنها گره‌های برخی مشکلات خود و جامعه را بگشایند. خوب است چشم‌هایمان را دوباره بشوییم و به گونه‌ای دیگر به زندگی و کردارهای جاری خود بنگریم.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: استانی اقتصادی استانی اجتماعی استانی اقتصادی استانی فرهنگی و هنری استانی شهرستانها استانی ورزشی كرمانشاه لرستان زنجان استانی اجتماعی استانی اقتصادی استانی فرهنگی و هنری استانی شهرستانها آدم ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۵۷۶۳۷۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جمع آوری ۳ میلیارد ریال درجشن گلریزان میبد
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما مرکز یزد، رئیس دادگستری میبد، هدف از برگزاری جشن گلریزان را تبین آسیب‌های زندان و زندانی و افرادی به زندان می‌افتند عنوان کرد و گفت: در جشن گلریزان هم فرهنگ ترویج گذشت و ایثار تبین میشود و هم فرصتی است تا به افراد کمک کنیم و آسیب‌ها را کاهش دهیم.
حدادزاده افزود: خوشبختانه به همت خیرین و مردم درطول سال آزادی‌هایی را داریم و خیرین مستمر به ستاد دیه کمک می‌کنند.
وی گفت: امشب هم مبلغ سه میلیارد ریال جمع آوری شد تا به زندانیان کمک کنیم به آغوش گرم خانواده خود بازگردند.
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند